OBRONA

gool

OBRONA

Na początku obrońca powinien kierować się przeczuciem, instynktem czy też innym zmysłem za pomocą, którego będzie potrafił przewidzieć miejsce, w które przeciwnik odda swój strzał. Refleks przyjdzie z czasem, jednak nigdy nie wystąpi sytuacja, w której obrońca będzie się nim posługiwał choćby w 90%. Powiedzenie "główka pracuje" przydaje się ogromnie również w tej dziedzinie sportu. Dobre ustawienie piłkarzy na obronie to połowa sukcesu, drugą połową jest dobre przeczucie z dodatkiem refleksu. Sposobów ustawień obrońców i bramkarzy jest wiele. Najbardziej popularnym w naszej części galaktyki (czyt. Śląsku i Zagłębiu) jest tak zwane ustawienie "V". Bramkarz ma wysunięte nogi do przodu a obrońca cofnięte do tyłu, chyba nie muszę przypominać, że karygodnym błędem jest ustawienie tych dwóch linii obrony w szeregu "jeden za drugim". Standardowy odstęp między nimi powinien być taki, aby nie mogła się prześlizgnąć piłka. Jednak teoria nie zawsze idzie w parze z praktyką i niektóre ustawienia, na konkretne sytuacje wymagają pozostawienia większej odległości między tymi zawodnikami. Drugim ustawieniem obrony jest sposób, w którym obrońca ma wysunięte nogi do przodu a bramkarz znajduje się w pozycji prostopadłej do podłoża. Jak każda metoda tak i ta ma swoje dobre strony jak i złe. Przede wszystkim przeciwnik, który dobrze uderza z przeciągnięcia, może strzelić nam bramkę pomiędzy wysuniętym do przodu obrońcą a stojącym z tyłu bramkarzem. Dodatnią stroną tego ustawienia jest zmniejszenie pola manewru atakującemu, czyli procent skuteczności strzałów z niewielkiego przesunięcia z jednoczesnym uderzeniem po skosie ulega zmniejszeniu. "Moving defence", czyli ruchoma obrona to sytuacja, w której ruszamy drążkami bramkarza i obrony. Zakres ruchów też nie jest sprecyzowany nigdzie, jedno jest pewne, nie należy ruszać za szeroko bo zostawimy puste miejsce na wprost do naszej bramki. Ja osobiście stosując obronę ruchomą staram się zwiększyć zakres obrony o ok. 1 cm z prawej i lewej strony moich zawodników. Dość dobrym sposobem obrony na niektóre strzały jest wykonywanie niepełnego "moving defence", czyli ustawienie obrońcy na wprost piłki, a za pomocą ruchów drążka zwiększanie zakresu obrony bramkarza. W ten sposób można uniknąć dość "bolącej" sztuczki jaką może zastosować atakujący polegającej na nastraszeniu nas tylko po to abyśmy uciekli z linii strzału na wprost. Nie ma 100% sposobu obrony, czyli nie łudźmy się że stosując metodę "V", czy jakąś inną będziemy w stanie obronić każdy strzał. Praktycznie do każdego strzału na naszą bramkę powinniśmy stosować inne ustawienie, takie które jest najbardziej skuteczne na dany strzał. Jeżeli pewien strzał bronimy za pomocą metody "V" w 70%, a usłyszymy ze najlepiej jest go bronić z wysuniętym obrońcą, to nie warto na siłę wprowadzać tegoż nowego ustawienia skoro po wypróbowaniu go posiadamy skuteczność 60%. I nawet choćbyśmy usłyszeli tą poradę od mistrza świata to dowodzi to, że z naszą koncentracją i naszym refleksem jesteśmy po prostu skuteczniejsi w metodzie pierwszej a nie drugiej. Wszystko to co napisałem powyżej ma dowodzić tylko jednemu, że sposób ustawienia powinien dobierać obrońca do swoich możliwości i do swojej skuteczności a nie do trendów panujących w danym okręgu.

OBRONA OFENSYWNA

Każdy atakujący podczas meczu liczy na to iż jego bramkarz strzeli chociaż jedną bramkę. Zdarza się, że atakujący jest na tyle dobry, iż jego marzeniem jest aby broniący w jego drużynie obronił strzał z ataku przeciwnika i wybił piłkę za linię środkową. Z kolei są drużyny, w których bramkarz odgrywa najważniejszą rolę i to właśnie on broni strzały przeciwnika i strzela bramki. W takim przypadku atakujący spełnia rolę wyłącznie blokującego strzały przeciwnika z obrony i tzw. "piątki". Trudność obrońcy w strzeleniu bramki polega głównie na tym iż uderzona piłka przez niego musi się przedrzeć przez całe boisko i ominąć jeszcze ustawioną obronę przeciwnika, a na dodatek bramkarz na pomocy ma tylko dwóch zawodników. Konsekwencją tego jest ograniczona ilość manewrów do wykonania i w pewnym momencie decydującą przewagą obrońcy staje się jego szybkość.

Zagranie 1: Najprostszym i jednym z popularniejszych strzałów jest uderzenie z przeciągnięcia (w niektórych rejonach Polski manewr zwany jest "firmówką"). Na obrazku widzimy jak broniący omija skrajnego blokującego, ta sama sytuacja może wystąpić w przypadku omijania środkowego blokującego przeciwnika. W przedstawionej sytuacji blokujący ustawia się dokładnie naprzeciwko piłki, więc obrońca powinien szybko przesunąć piłkę w lewą stronę posiadającego piłkę zawodnika i oddać strzał. Często zdarza się tak, że blokujący przeciwnik nie ustawia się naprzeciw piłki tylko po skosie broniąc środka pola. W takim przypadku mamy do wyboru dwa warianty: stosujemy przeciągnięcie uwzględniając jego większy zasięg lub podajemy piłkę do przodu. Stosując drugi wariant nie przyzwyczajamy blokującego przeciwnika do tego iż ciągle stosujemy to samo zagranie bez względu na sposób jego ustawienia. Grając raz na podanie a raz na strzał, przeciwnik nigdy nie jest do końca pewien czy oddamy strzał czy po prostu podamy piłkę na linię środka lub atak. Sposób stosowania przeciągnięcia zależy od klasy przeciwników z jakimi gramy, jeżeli gramy z osobami słabymi możemy stosować "firmówkę" z pozycji statecznej, czyli z zatrzymania i przygotowania się do oddania strzału. Grając z przeciwnikiem lepszym musimy wziąć pod uwagę to iż każde nasze zatrzymanie piłki i zasugerowanie oddania strzału z przeciągnięcia wiąże się z tym, że blokujący stojący na linii ataku ustawi "trójkę", jednocześnie ustawiając piątkę na środku, a dobry bramkarz przeciwników pokryje pozostałe "dziury" w ustawieniu atakującego. W takich przypadkach należy grać z zaskoczenia i stosować "firmówkę" na piłce, która jest w ruchu. Przeciągnięcie może być wykonywane w sposób "od siebie", czyli w lewą stronę posiadającego piłkę zawodnika, bądź "do siebie", czyli w prawą stronę zawodnika z piłką. Drugi sposób jest trudniejszy niż pierwszy, jednak warto się nauczyć przeciągnięcia w tą stronę, gdyż większość blokujących nasze strzały przyzwyczajona jest właśnie do pierwszego rodzaju zagrania.

Zagranie 2: Uderzenie z tzw. klepy, czyli podanie piłki z jednego zawodnika do drugiego i natychmiastowy strzał. Zasada strzału podobna do "firmówki", czyli z ludźmi, którzy nie ustawiają "piątki" można pozwolić sobie na swobodne ustawienie piłki i przemyślany strzał. W odwrotnej sytuacji, dobrze jest przed strzałem podawać kilka razy piłkę z jednego do drugiego zawodnika i wykonywać ruchy poprzedzające strzał takie, aby przeciwnik nie zorientował się jakiego rodzaju strzał mamy zamiar oddać. Najlepiej wykonującym ten strzał zawodnikiem jest wg mnie Sławek z drużyny Keciok. Każdy manewr, który wykonuje Sławek przed strzałem z "klepy" sugeruje blokującemu, że będzie to strzał z przeciągnięcia, bądź uderzenie kantem piłkarzyka. Zazwyczaj w ostatnim momencie wyprowadzania piłki do strzału następuje najczęściej jedno lub kilka szybko wykonane zatoczenie zawodnikiem nad piłką (która jest cały czas w ruchu), potem natychmiastowy przerzut piłki na drugiego obrońcę i bardzo mocny strzał. O tym, że zagranie to bywa czasem swego rodzaju "popełnieniem samobójstwa" przekonałem się już kilka razy. Chodzi o to, iż mocno wybita piłka z "klepy" w momencie napotkania obrońcy na "piątce", w przypadku dokładnego trafienia go szybko wraca i najczęściej do własnej bramki. Dobrze jest asekurować bramkę odpowiednio ustawionym bramkarzem.

Zagranie 3: Jest to zagranie, które dobrze jest stosować wymiennie z uderzeniem z "klepy". Chodzi o to aby przeciwnik nie był do końca pewien sposobu naszego wybicia piłki. W zagraniu tym chodzi o to aby szybko podać do drugiego zawodnika, pozwolić aby piłka odbiła się od tego zawodnika, a następnie szybko uderzyć. Najbardziej mylące dla przeciwnika jest to zagranie w momencie kiedy szybko podamy piłkę i nie poruszymy zawodnikiem przyjmującym tylko wyczekamy aż piłka się od niego odbije. Jak już wspomniałem najlepiej stosować to zagranie na zmianę z zagraniem 2.

Zagranie 4: Ten manewr chyba najtrudniej jest poprawnie wykonać. Generalnie pomysł jest bardzo prosty, należy podać piłkę zawodnikiem znajdującym się najbliżej grającego do zawodnika przeciwnego i od razu, z pierwszej piłki oddać strzał po skosie. W momencie prawidłowego oddania strzału, piłka ląduje w bramce w "długim" rogu, co jest praktycznie nie do obronienia jeżeli odpowiednio szybko wykonamy ten strzał. Manewr ten różni się od innych, bo skuteczność jego nie jest uzależniona od szybkości ale od celności. Nie jest konieczne wykonanie tego strzału szybko ale dokładnie. Jednak jeżeli opanujemy ten strzał nie należy przesadzać i stosować go cały czas, gdyż bramkarz po dwóch, trzech kapitulacjach będzie ustawiał obronę "na pamięć".

Zagranie 5: Manewr ten polega na w miarę szybkim podaniu piłki z bramkarza do obrońcy i natychmiastowym strzale. Duża szybkość nie jest konieczna, gdyż w zagraniu wykorzystane są dwa uderzenia po skosie. Należy skupić się raczej na dokładności, szczególnie podczas podawania z bramkarza do obrońcy, gdyż tutaj trzeba uderzyć po większym skosie i jeżeli chcemy wykonać to podanie bardzo szybko to będziemy mieli kłopoty z uderzeniem piłki przez obrońcę. Cały manewr najbardziej jest mylący dla bramkarza przeciwnej drużyny, gdyż na początku bramkarz ustawia się na prosty strzał z naszego bramkarza na wprost. Kiedy widzi podanie pod skosem, ustawia obronę na pozycję, w której znajduje się nasz oddający strzał obrońca, w tym momencie odsłania "długi" róg. Co przy dobrze wykonanym strzale okazuje się jego największym błędem.

Zagranie 6: Strzał, który powstał w mojej głowie w czasie wykonywania jakiegoś uderzenia, które de facto mi nie wyszło. Po niewielkiej modyfikacji powstało uderzenie, które już nie wiem czy ja, czy ktoś inny nazwał "z podwójnego". Wykonanie może na początku sprawiać trudności, jednak potem postępy w szybszym wykonywaniu są bardzo widoczne. A teraz wykonanie i rozkodowanie szkicu jaki zrobiłem do tego zagrania. Ustawiamy obrońcę znajdującego się bliżej nas jak najbliżej bandy. Uderzamy piłkę tak jakbyśmy chcieli podać ją do drugiego obrońcy, jednak zaraz po uderzeniu zataczamy szybko dwa okręgi piłkarzykiem nad lecącą piłką i szybko strzelamy. Do dzisiaj nie wiem co bardziej jest mylącym manewrem w tym strzale, czy jest to mało widoczna piłka w czasie wykonywania obrotów piłkarzyka nad nią, czy może mylące jest to iż przy pierwszym wykonaniu obrotu przeciwnik myśli, że chcemy oddać strzał i lecąca dalej piłka wymyka mu się spod kontroli. Tego nie wiem, ale jedno jest pewne, można w ten sposób zaskoczyć blokującego, jednak nie należy zbyt często powtarzać tego strzału, gdyż łatwo nauczyć się go obronić.

[Adrian / Applause]

Szczoter

Dziekuje Ci Goliszku za ta notke o tajnikach broniena w bambuka bo aj tylko preferuje gre na obronie Cool

! jeszcze raz THX!!

Kuba

Czy można by coś było napisać o ataku?

KojoT

To i tak nic nieda jak przeczytasz cos o tym... to musisz zobaczeć na własne oczy i wypróbować Happy

heh tak mi sie wydaje bo mniej wiecej moze szczaisz ale i tak ci to niewyjdzie:P hyba ze beda zdiecia takie jak do obrony to można coś odwzorować Laughing

Szczoter

Kojot daje i to duzo bo wiesz co masz zrobic jak przejsc napastnikow i probujesz metoda prob i bledow!!!

Kuba

Też tak myśle, że to daje nawet, nawet... Zawsze pomoże coś takiego...

Szczoter

Zawsze pomaga!!! oczywiscie lepiej jest jak to widzisz na "zywca" ale tak tez da sie sporo nauczyc

KojoT

Nie no ja czaje. Ale mi chodzi oto, że nigdy niezczaisz tego tak jak byś to widział Happy

na żywca

Szczoter

no oczywiscie!!! ale taka nauka tez jest dobra